Ta książka jest o różnych rzeczach. Dowiecie się z niej co nieco o małym chłopcu i witaminach, a właściwie o ich nadmiarze; o białym porcelanowym słoniu, który urósł i nauczył się chodzić i mówić; o sile oddziaływania telewizji; o niecnych planach panów Smutnego i Wesolutkiego; o wizycie Komisji, urokach życia w zoo i o wierze Mister Grejtesta w siłę pieniądza. I jeszcze o paru innych sprawach. Warto posłuchać!
Sto trzydzieści lat temu w miasteczku pod Lwowem urodził się pisarz, którego przeznaczeniem była egzystencja w cieniu i na pograniczach: w cieniu grozy i śmierci, na pograniczu jawy i snu; w cieniu gwiazd literackich, na pograniczu epok, prądów i stylów; w cieniu Wielkiej Wojny, która ujawniła groźne oblicze nowoczesności, i na pograniczu upadającego Cesarstwa Austro-Węgierskiego, potem zaś odrodzonej Rzeczypospolitej.
Niniejsza antologia jest zbiorem tekstów napisanych o Witoldzie Gombrowiczu w Argentynie i ujmujących jego dzieło oraz legendę życia w kontekście tamtejszej tradycji literackiej. W części krytyków odnajdziemy m.in.
Jest to pierwsza w historii książka, która - tłumaczy krok po kroku, co znaczą wybrane utwory poety i jakie myśli można uznać za najważniejsze idee całej jego twórczości. Należy do nich w szczególności przekonanie, że wielkim obowiązkiem człowieka jest rzetelne gospodarowanie czasem własnego życia - ponieważ "Pan Bóg pożyczył nam nas samych i nie przyjmie, skoro mu oddamy brutto, co nam dał, bo oddać bez procentu jest - odrzucić"(List do Marii Trębickiej z maja 1854).
Serge Fauchereau analizuje twórczość plastyczną i literacką Schulza w kontekście awangardowych europejskich prądów literackich i artystycznych XX wieku, odwołując się do takich twórców, jak: Alfred Jarry, Alfred Kubin, Franz Kafka, Giorgio de Chirico, Max Blecher, Robert Walser, Leopold Sacher-Masoch, Balthus czy Pierre Klossowski. Odsłania jego głębokie związki z freudyzmem, dadaizmem, surrealizmem i futuryzmem, podkreśla też metafizyczny wymiar jego twórczości.
Praca Piotra Żołędzia ma charakter kulturoznawczo-socjologiczny. Przechodzi od socjologii odbioru prozy popularnej w kierunku antropologicznego ujęcia wybranych motywów tejże prozy. Część pierwsza książki opisuje istotny fragment rodzimej historii literatury popularnej. Część druga natomiast znacząco uzupełnia, a niekiedy podważa powstałe dotychczas interpretacje prozy Sapkowskiego.
Hasła tego leksykonu odkrywają rodowody pojęć, opowiadają ich zaskakujące historie, najważniejsze jest jednak poszukiwanie żywej tkanki słów, które akademicko skamieniały. Na nowo objaśnione i rozjaśnione terminy literackie powinny odzyskać blask, a badacze literatury kontakt z jej czytelnikami.
Lekcje u Różewicza to książka krytycznoliteracka poświęcona przede wszystkim poezji Tadeusza Różewicza, ale także jego prozie, dramatom i eseistyce. Janusz Drzewucki – towarzyszący wiernie pisarzowi od 1991 roku – kiedy to ukazał się tom Płaskorzeźba – pisze także o jego felietonistyce, satyrach i humoreskach, o autoportrecie wykreowanym w rozlicznych wywiadach prasowych, wreszcie o korespondencji, m.in.
Krzysztof Kamil Baczyński niewątpliwie jest jednym z najpopularniejszych poetów tworzących w okresie niemieckiej okupacji. Wojny nie przeżył, lecz sława wynika z ogromnego talentu, nie romantycznej śmierci. Ciągle chętnie czytany, jego wiersze analizują na lekcjach kolejne pokolenia Polaków. Właśnie w nasze ręce trafia wspaniały zbiór poezji Baczyńskiego, najpełniejszy z dotychczasowo wydanych. Opasły tom, zawierający mnóstwo pięknych słów.
W przedłożonej monografii znajdujemy galerię kobiecych postaci: matek, żon, władczyń, wojowniczek, poetek, uczonych, czy wreszcie idealnych chrześcijanek, które prezentują zbiór cech oczekiwanych od idealnych Greczynek i Rzymianek w poszczególnych epokach, od epoki homeryckiej poczynając, a kończąc na czasach chrześcijańskich.