Jest to bez wątpienia centrum jego twórczości. Bez niej i bez nowatorstwa, jakie w sobie niesie, o ileż uboższa byłaby nasza, także współczesna, poezja. Silnie uobecniona w niej rzeczywistość ludzkiego doświadczenia, ludzkiej dojrzałości egzystencjalnej, trudnej, bo kreślonej z głębi samego siebie ruin, sprawia, że chętnie nazywamy ją pamiętnikiem artysty ; spłaszczonym niekiedy dydaktyzmem, lecz nie pisanym doktryn aromatem.