Niniejszy tom pokonferencyjny poświęcony jest młodzieżowemu oporowi antykomunistycznemu w okresie Polski Ludowej, które to zjawisko zaprezentowane zostało w sposób przekrojowy. Wśród dwunastu tekstów składających się na publikację znajdują się szkice poświęcone działalności wybranych tajnych organizacji młodzieżowych, jak również represjom grożącym młodym konspiratorom ze strony totalitarnego państwa.
Kiedy żołnierze I Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego zostali rozbrojeni przez Niemców, nie oznaczało to końca walk. Kapitulacja Bobrujska nie była kresem wysiłku żołnierzy polskich rozproszonych w dawnym Imperium Rosyjskim. Wręcz przeciwnie, stanowiła pewien początek.
Książka Stefana Ciska przybliża historię Polski w kontekście geograficznym. Przedstawia zmiany granic państwa polskiego na obszarach poszczególnych krain historycznych na przestrzeni 1000 lat. W wiekach wcześniejszych, kiedy nie stawiano jeszcze słupów granicznych, przynależność terytorialna nie miała takiego znaczenia jak obecnie. Społeczności utożsamiały się raczej z ziemią, obszarem, na którym żyły, bądź z warstwą społeczną, do której należały.
Album na ponad 120 nieznanych w Polsce zdjęciach dokumentuje historię Portugalii w XX wieku – od obalenia monarchii i ustanowienia republiki w 1910 roku, poprzez powstanie systemu autorytarnego – tzw. Nowego Państwa pod przywództwem Antonio Salazara w 1933 roku, wojny kolonialne w latach 1931–64, aż po Rewolucję Goździków w 1974 roku, która przywróciła w Portugalii system demokratyczny.
Książka Rafała Reicherta przedstawia skomplikowane dzieje walk w Ameryce podczas hiszpańskiej konkwisty i kolonizacji. Autor opisuje przebieg walk Europejczyków z rdzennymi Amerykanami od najwcześniejszych dni ekspansji, jak też funkcjonowania aparatu militarnego na terytorium zamorskim Hiszpanii. Nacisk został położony na konkwistę, kolonizację, konsolidację militarną, walki z rdzenną ludnością i obronę zdobytego terytorium przed piratami, korsarzami i bukanierami.
Historia Wołynia nie skończyła się w 1945 r. wraz z wyjazdem ocalałych z wojennej pożogi Polaków, lecz miała swoją burzliwą kontynuację. Powojenne dzieje Wołynia są historią Ukraińców – dawnych sąsiadów zza miedzy i współobywateli Rzeczypospolitej, dla których zakończenie drugiej wojny światowej nie oznaczało końca problemów i początku nowego życia, lecz było tylko niezauważalnym epizodem w ciągu tragicznych wydarzeń rozpoczętych we wrześniu 1939 r.
