Henia wciąż tkwi w przedsionku właściwego życia. Takie przynajmniej odnosi wrażenie. Jest prawie spełniona: ma pracę, męża, rodzinę i przyjaciółkę – czyli zestaw prawie idealny.
Dlaczego więc wciąż prześladuje ją to „prawie”? Dlaczego targają nią niepokój i poczucie, że powinno być jakoś lepiej? Dlaczego czuje się tylko „prawie” na swoim miejscu?
Jej matka martwi się o ojca, który martwi się o babcię, która niczym się nie martwi. Przyjaciółka próbuje ją zaangażować w związkową misję ratunkową, a matka się zakochuje nie wiadomo w kim.
Henia chce wszystkim pomóc, bo nie za bardzo wie, jak pomóc samej sobie. Często czuje się zagubiona, niepewna, wymyśla czarne scenariusze i nie wie o sobie wielu rzeczy. Oprócz jednej: lubi piwo i tego akurat jest pewna.
Tylko do czego jej ta wiedza potrzebna?
Czarny humor, lekka i przyjemna opowieść o dylematach współczesnej kobiety w średnim wieku. Niepewność siebie, zbyt wiele możliwości, za mało odwagi, wygórowane oczekiwania otoczenia i poczucie, że życie przecieka przez palce. Znacie to?
